λεόντειος

-α, -ο (AM λεόντειος, -εία, -ον, Α θηλ. και -ος)

αυτός που ανήκει ή αναφέρεται σε λιοντάρι, λιονταρήσιος («δέρμα λεόντειον», Θεόκρ.)

νεοελλ.

1. αυτός που η ίδρυσή του ανάγεται στον πάπα Λεόντιο ΙΓ' («λεόντειος σχολή»)

2. φρ. α) «λεόντειος εταιρεία» — εταιρεία τής οποίας ένας ή περισσότεροι εταίροι συμμετέχουν μόνο στα κέρδη και απαλλάσσονται από τις ζημίες

β) «λεόντειο προσωπείο»

ιατρ. η λεοντίαση

μσν.

φρ. «λεόντειος πόα» — το φυτό οροβάγχη

μσν.-αρχ.

το θηλ. ως ουσ. ἡ λεοντεία

α) λεοντή

β) (εσφ. ανάγν.) αγριότητα, θηριωδία

αρχ.

αυτός που μοιάζει με λιοντάρι.

[ΕΤΥΜΟΛ. < λέων, -οντος + επίθημα -ειος. Η λ. μαρτυρείται στη Μυκηναϊκή με τον τ. rewotejo].